Wij willen u in graag iets vertellen over ons ras welke wij al meer dan 40 jaar fokken onder de kennelnaam ‘fan ’t Suydevelt’, nl. de Drentsche Patrijshond.
En wel ‘Drentsche’ met de letters ‘sch’ zoals het altijd was…en niet zoals zelfs sommige eigenaren schrijven met ‘se’, dus…‘Drentse’.
En het is ook geen Drentsche Patrijs… dat is nl. een vogel. Dus ‘hond’ hoort eraan vast te staan.
Deze fouten zijn voor een ware Drentenliefhebber hetzelfde als ‘vloeken in de kerk’.
Als jonge jongen heb ik (Jaap) het ras leren kennen toen ik een oude schoolmeester ontmoette in een bos ten noorden van Emmen, de plaats waar ik destijds woonde.
Dit bos, het Valtherbos, was destijds zijn jachtrevier, waar hij tezamen met zijn hond de jacht uitoefende.
Deze hond bleek dus een Drentsche Patrijshond te zijn.
Een prachtige, fiere hond met halflang haar en witte vacht met bruine platen.
Ik was er direct gek op… ‘zo’n hond wil ik later zelf hebben’ dacht ik.
Dat karakter en dat uiterlijk, daar ging ik helemaal voor en dat is nog steeds zo.
Ik heb vele malen mee mogen gaan op de jacht met deze man, dhr. Lamberts
Toen, inmiddels 52 jaar geleden, is de liefde voor dit ras begonnen.
En zoals ik lang geleden al betoogde is het nog steeds zo;
‘Eens een Drent…..altijd een Drent!
Een manusje van alles
Zo mag je de Drent gerust ‘uitleggen’ als je geïnteresseerden of a.s. pupkopers wilt uitleggen wat voor type hond het is.
En niet zoals velen zeggen… een jachthond. Dat is slechts één van de kenmerken van dit ras.
Een Drent werd vroeger in Drenthe gehouden voor de o.a. bewaking, als trekhond voor de kar, als jachthond ( vaak ook als ‘stropershond’ om het schamele kostje te verrijken met wat wild omdat men zeer weinig geld bezat en armoe in de Drentsche landen troef was in het verleden) en ook
als gezinshond… het is immers een zeer kindvriendelijk ras.
Als jongeling en nu als senior overkomt het me nog vaak dat ik verhalen hoor van mensen die vertellen dat er vroeger in hun familie ook iemand was met een Drentsche Patrijshond en bijna altijd direct erna dat het zo’n fijne hond was.
En het is een fijne hond, zachtaardig maar o zo beschermend voor de baas indien nodig. Het gekke is dat een Drent bij kinderen heel veel toe laat en kinderen, onderling wat strijd hebbend, gewoon ontziet. Maar mocht u als volwassene verkeerd bejegend/ bedreigd worden en uw hond bemerkt dit, dan zijn in veel gevallen de rapen gaar voor degene die u iets aan wil doen.
Kinderen… daar is een Drent stapel op. Een feest om te zien hoe deze met elkaar omgaan.
Weet u wat ik zo bijzonder vind? Dat, als u met een Drent aan het wandelen is of ergens zit met de hond, bijna iedereen hem/haar even wil aanraken. Praktisch niemand heeft angst voor zo’n grote lobbes. De kop straalt gewoon liefde uit.
Bent u sportief en loopt u veel? Uw Drent gaat graag met u mee.
Fietsen? Ook daar zijn ze voor ‘in’.
Mee in de boot/ auto of zelfs ‘suppen’ ( mee op soort van brede surfplank waar men op staat te peddelen), niets is te dol.
Prachtig vinden ze het om jachttraining met u te doen, ook al jaagt u niet en wilt u ook nooit jagen. De hond is u er in ieder geval dankbaar voor de training te kunnen volgen, gezien zijn/haar enthousiasme.
Er zijn in Nederland vele mogelijkheden deze jachtopleiding te volgen.
Aan te raden is om via de rasvereniging en/of de KNJV te vragen waar deze gehouden worden en waar u zich hiervoor kunt aanmelden.
Ook zijn er meerdere eigenaren die een opleiding met hun Drent gedaan hebben als zijnde speurwerk naar vermiste personen. In Nederland, maar ook ver daarbuiten. In Scandinavië lopen er diverse die deze opleiding met succes voltooid hebben.
Meerdere Drenten-eigenaren nemen hun hond mee naar verzorgingshuizen/ bejaardenhuizen en kinderhuizen om de bewoners/ patiënten te verblijden met hun bezoek. Men is erg blij met dit bezoek en de mensen zie je opfleuren. Helaas kan ik u geen foto’s hier van laten zien wegens de privacy.
Maar gelooft u me, er wordt met spanning uitgekeken naar de dag dat de honden op bezoek komen.
Bij mensen met dementie wekt ken de honden veel herinneringen op en er wordt vaak spontaan gepraat over ‘de hond van vroeger’. Ook mensen die normaliter amper meer praten.
De Drent is dus een echt ‘manusje van alles’ om maar in goed Nederlands te zeggen.
Bij een Drents ras, dus van Nederlandse bodem past een Engelse benaming van “allrounder’ niet in mijn ogen.
Vraagt men mij of een Drent geschikt is in een gezin, dan kan ik dat volmondig met ‘ja’ beamen!
Het is een prachtige en vooral zeer intelligente hond.
U ziet… u hoeft u niet te vervelen met een Drent en geloof me… als u zo’n prachtige hond aan de lijn heeft tijdens de wandeling, dan bent u niet zo maar 1…2…3… weer thuis, want vaak wordt u aangesproken wegens uw hond.
Zo kunt u uw kennissenkring ook weer uitbouwen zogezegd.
In de jacht is de Drent ook een geliefd metgezel van de jager.
Er werd in vroeger tijden in Drenthe veel gejaagd met Drentsche Patrijshonden tot volle tevredenheid. Ook ik jaag al sinds heugenis met dit ras en het is altijd weer een genot te zien hoeveel plezier de hond heeft in het werk en het willen werken voor de baas.
Omdat het jagen op grote velden in Nederland moeilijker aan het worden is vanwege diverse oorzaken, is de belangstelling voor een Drent om er mee te jagen wat toegenomen.
Zeker omdat de Drent perfect is om te ‘peuteren’ in kleine velden.
De Drent blijft altijd vlak ‘onder’ het geweer, ondertussen laverend.
Momenteel ligt de jacht helaas te veel onder een vergrootglas… men vind gauw iets te zielig en de wildstand zou worden geminimaliseerd door de jacht. Iets waar de anti- jachtmeute graag mee zwaait.
Geloof me… jacht behoudt de wildstand. Jagen is beheren en af en toe wat van dit kostelijke wild te bemachtigen en te nuttigen is iets wat sinds mensenheugenis normaal was… tot nu.
Puurder en eerlijker vlees kan men niet verkrijgen.
Beter is het een goede balans te vinden door de vele predatoren in te dammen. Niet uitroeien zoals tegenstanders dan soms wel zegen, nee… een gezonde balans te vinden in wat redelijke aantallen zijn.
Ook jagers vinden een vos prachtig, geloof me.
Mijn leven lang ben ik nog nooit een jager tegen gekomen die alleen maar zoveel mogelijk schieten wilde, nog nooit.
Wel bevlogen mensen die in hun vrije tijd veel uren besteden aan het onderhoud van het veld en het voeden van alle dieren tijdens schrale tijden. Het tellen van het ree- wild en het beheren van een goede biotoop en vooral het goede overleg met jagers onderling en met de boeren.
Het aanpakken van de giga-schade die ganzen soms aanrichten op graslanden.
Het opsporen van aangereden wild, of het nu overdag of midden in de nacht is…men doet het en gaat er op af!
En het voorkomen van wild- aanrijdingen middels het aanbrengen van wildspiegels langs wegen. Allemaal PRO DEO!
De overkoepelende organisatie van jagers in Nederland, de KNJV, is druk doende een eerlijk en overwogen evenwicht te brengen in dit land tussen jagers- en niet-jagers.
Spreekt u gerust een jager aan of benader de KNJV , men wil u graag hun kant van het verhaal vertellen en misschien mag u eens mee als men weer onderhoud pleegt aan iets.
Maar één ding moeten we…als mens voor ogen houden….Vooral beschaafd en netjes met elkaar omgaan in deze.